SUNDAY 09/08/2020 NINTH SUNDAY OF MATTHEW (after the feast of the Transfiguration) Ο Χριστός, μετά το θαύμα του πολλαπλασιασμού των πέντε άρτων, ανέβηκε στο όρος για να προσευχηθεί, ενώ στο πλοίο οι Μαθητές υπέφεραν από τα κύματα. Μέσα στο τρικυμισμένο πέλαγος που απειλούσε να καταπιεί τους έντρομους μαθητές, σταθερή και παρήγορη γεμάτη ελπίδα, ακούστηκε η φωνή του Ιησού : «Θαρσείτε, εγώ ειμί, μη φοβείσθε». Η αντίδραση των μαθητών ήταν εντελώς φυσική: τρόμαξαν και αμφισβήτησαν την πραγματική παρουσία Του. Ο Πέτρος, προκειμένου να πειστεί ότι όντως είναι ο Κύριος, ζητά από Αυτόν να έλθει κοντά του. Πράγματι, σε αυτήν την δύσκολη στιγμή ο Χριστός ήλθε περπατώντας πάνω στα κύματα και αφού πρώτα θεράπευσε την ολιγοπιστία του Πέτρου μετά κατάπαυσε τον άνεμο με αποτέλεσμα να ηρεμήσουν και οι υπόλοιποι Μαθητές. Η αντιστοιχία των δεδομένων της ανθρώπινης ζωής με αυτό το κομμάτι του Ευαγγελίου είναι εκπληκτική. Πλήρης αντιστοίχιση κατά τις συνθήκες! Κύματα ταράζουν τις ανθρώπινες ζωές. Κύματα άγρια και δολοφονικά. Κύματα προβλημάτων, αρρώστιας, κακού, οδύνης, κενού. Αβίαστα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι και στη σημερινή σύγχρονη εποχή μας, η πορεία στην καθημερινότητα μας, μοιάζει με ένα ταξίδι στον ωκεανό. Ο καθένας μας, πάνω στην σχεδία του, αγωνίζεται να διαπλεύσει το πέλαγος, που τις περισσότερες φορές, είναι ταραγμένο και τρικυμισμένο. Βέβαια πάντα στο βάθος, ξεπροβάλλει κάποιο υπήνεμο λιμάνι, όμως οι φουρτούνες δεν αφήνουν εύκολα την πρόσβαση ανοιχτή. Σήμερα μια αρρώστια, αύριο μια αδικία, την άλλη ένα οικογενειακό πρόβλημα, ύστερα η αποκατάσταση των παιδιών, κατόπιν η αστοργία δικών μας και ξένων, όλα αυτά φέρνουν κάματο και στην ψυχή και στο σώμα. Οι δυνάμεις λιγοστεύουν, τα δεινά συνεχίζονται τα κύματα ορμούν και η σχεδία μας κινδυνεύει. Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε, ότι σε αυτή την προσπάθειά μας δεν είμαστε μόνοι. Στο τιμόνι της ζωής μας στέκει ο Χριστός και μακάρι να αφήναμε να μας οδηγούσε πάντοτε Αυτός. Είναι έτοιμος να απλώσει το παντοδύναμο και προστατευτικό χέρι Του, για να μας βοηθήσει. Εκείνος πού ενίσχυσε τον Πέτρο να περπατήσει πάνω στα κύματα, ο Ίδιος θα μας ενισχύσει να αντισταθούμε στον ισχυρό άνεμο. Η πίστη και η εμπιστοσύνη στο Χριστό είναι σωσίβιο, πού οδηγεί στο υπήνεμο λιμάνι και στην σωτηρία. Εκείνος άλλωστε μας το υποσχέθηκε και δεν παίρνει τον λόγο Του πίσω, όπως συνήθως κάνουμε εμείς. Δεν είναι μικρό πράγμα να έχεις την βεβαιότητα αυτής της συμμαχίας στον καθημερινό σου αγώνα. Ο πόνος απαλύνεται και οι δυνάμεις ανακαινίζονται κάθε φορά που νοιώθεις ότι είσαι μόνος. Πολλοί άνθρωποι ανάμεσα μας, προτιμούν να σηκώνουν μόνοι τους το βάρος του πόνου τους. Έτσι αφήνουν κατά μέρος μια πολύτιμη ευκαιρία και χάνονται μέσα στην αγωνία τους. Για τον πιστό όμως, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Η παρουσία του Χριστού, εξουδετερώνει την δύναμη του κακού μέσα του και δίπλα του, και γίνεται αιτία νέων εξορμήσεων για την κατάκτηση ωραίων στόχων. Τα «θαρσείτε», που άκουσαν οι μαθητές από το στόμα του Ιησού, έχει απεριόριστες δυνατότητες, μας αναπαύει την ψυχή και μας χαλυβδώνει την θέληση, αξιοποιώντας τον δυναμισμό που ο καθένας μας κρύβει μέσα του λίγο ή πολύ. Άνεμοι και τρικυμίες, δοκιμασίες και πειρασμοί πάντα θα υπάρχουν. Και συχνά, όπως ο Πέτρος, αρχίζουμε να ολιγοψυχούμε και να καταποντιζόμαστε. Η σημερινή περικοπή μας διδάσκει ότι ακόμα και τότε, ο Χριστός βρίσκεται δίπλα μας και μας απλώνει το χέρι. Αρκεί να μη χάσουμε εντελώς την πίστη μας, αρκεί να μην αμφισβητήσουμε ούτε Εκείνον ούτε την παρουσία Του δίπλα μας. Αρκεί να στρέψουμε και πάλι προς Αυτόν το βλέμμα μας και να Του φωνάξουμε: «Κύριε, σώσε με».