Πλησίον τῆς Ἱερᾶς καί ἱστορικῆς Μονῆς τῆς Ἁγίας Λαύρας καί στήν τοποθεσία "ΣΤΕΡΝΑ", εὑρίσκεται ἔκταση δέκα πέντε -15- στρεμμάτων, ἡ ὁποία εἶχε παραχωρηθεῖ στό Ὑπουργεῖο Παιδείας καί Θρησκευμάτων, χρησιμοποιουμένη ὑπ’αὐτοῦ ὡς Κατασκήνωση μαθητῶν, διαθέτουσα πέντε -5- κτήρια κατασκευασμένα ἀπό πέτρα καί ἕνα -1- ὑπόστεγο, στό κέντρο τοῦ συγκροτήματος, το ὁποῖο ἀποτελοῦσε παλαιότερα τό ἑστιατόριο τῶν κατασκηνωτῶν. Πλήν ὅμως, εἶχε παύσει ἡ χρῆση τους ἀπό τό Ὑπουργεῖο και ὁ χῶρος παρέμενε ἔρημος καί ὑπό κατάρρευση τά κτήρια τά ὁποῖα διέθετε. Οὕτω πως, ὁ χῶρος παρέμενε ἀνενεργός καί ἡ ἀποστολή του, δέν ἐκπληρωνόταν. Εἶχα παύσει πρό πολλοῦ χρόνου, νά ἀκούγωνται, οἱ χαρούμενες φωνές τῆς νιότης καί ἐβασίλευαν ἡ ἀκινησία, ἡ σιωπή, ἡ ἀδράνεια, ἡ ἐρημία. Εὑρισκόμεθα στίς ἀρχές τῆς δεκαετίας τοῦ 1980, ὅταν ὁ Σεβασμιώτατος ἀποφάσισε νά θέσῃ τέλος στήν ἐπικρατοῦσα κατάσταση καί νά δημιουργήσῃ νέα ἀφετηρία ζωῆς καί δράση τοῦ κατασκηνωτικοῦ χώρου, τοποθετῶντας ποδηγέτη του, τον Κύριο. Ὅμως, ἴσως, δέν εἶχε ὑπολογίσει τόν ἐκ τῆς γραφειοκρατείας, κρυπτόμενο κόπο, τόν ἀναγκαῖο πόνο καί τίς πολυδαίδαλες ἐνέργειες, οἱ ὁποῖες ἀπαιτοῦντο διά τήν πραγματοποίηση τοῦ ὁράματός του, δηλαδή, νά ἀποκτήσουν πάλιν, ἐνέργεια, ζωή, φωνή, δράση καί προσφορά, οἱ χῶροι αὐτοί. Ἀλλά, κατά νοῦν πάντα εἶχε, τό ὑπό τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ρηθέν: «πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντί με Χριστῷ.» (Φιλιππ. Δ΄, 13). Ἡ ἀκάματη προσπάθεια εὐοδώθη, ἡ κυριότητα τοῦ χώρου περιῆλθε στήν Ἱερά Μονή τῆς Ἁγίας Λαύρας καί ἡ χρῆση του στήν Ἱερά Μητρόπολη, ἡ ὁποία ἄμεσα, ἄρχισε τίς οἰκοδομικές ἐργασίες πλήρους ἀνακαινίσεως τῶν ὑφισταμένων κτισμάτων καί τήν προσθήκη νέων διά τήν ἐπιτέλεση τοῦ θεαρέστου ἔργου καί σκοποῦ, ἕνεκα τῶν ὁποίων ἠργάσθη ἀόκνως, ὁ Σεπτός Ποιμενάρχης μας. Το Θέρος τοῦ ἔτους 1980, οἱ νεαροί βλαστοί τῆς Μητροπολιτικῆς περιφερείας Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας, ἀπολαμβάνουν νέες πνευματικές στιγμές στήν κατασκήνωση. Τοῦτο ἀποτελεῖ «ΔΩΡΟΝ» τοῦ Ποιμένος πρός τά τέκνα του, τα πνευματικά. Τά νιάτα τῆς περιοχῆς μας, καί ὄχι μόνον αὐτῆς, δρέπουν τούς «βότρεις» τῆς τοπικῆς ἐκκλησιαστικῆς ἀμπέλου, καθώς ἐπί σειράν ἐτῶν πλέον φιλοξενοῦνται σέ δύο περιόδους περί τά ἑκατό -100- κορίτσια καί ἀγόρια, Δημοτικοῦ καί τῶν πρώτων τάξεων τοῦ Γυμνασίου, ἀπολαμβάνοντας ἀλησμόνητες στιγμές, ὀρθῆς ξεγνοιασιᾶς, καταλλήλου ψυχαγωγίας καί πνευματικῶν ἀνατάσεων. Ἡ ζωή, ἐπέστρεψε. Ὁ χῶρος, ζωντάνεψε. Ἡ χαρά, οἱ φωνές, τά χαμόγελα καί ἡ ζωηράδα τῶν νιάτων, ἅπλωσαν καί ξύπνησαν τό κοιμισμένο καλαβρυτινό βουνό. Δέν τό ξύπνησαν μόνον, ἀλλά καί τό ὀμόρφηναν μέ τό γέλιο τους, τό τραγούδι καί τούς ὕμνους. Κυριολεκτικά τά παιδιά μας, ζοῦσαν ἐπί δέκα πέντε -15- περίπου ἡμέρες καί σέ δύο περιόδους, «ζωή χαρισάμενη» ὅπως ὀρθά παρετήρησε κάποιος γονιός. Χωρίς τήν καταπίεση καί τό ἄγχος τῆς καθημερινότητας, διδάχθηκαν τήν ὁμαδική συμβίωση, τήν φροντίδα καί περιποίηση τοῦ ἑαυτοῦ των, τήν ζωή στήν φύση, τόν σεβασμό στό περιβάλλον, ἀπήλαυσαν τούς περιπάτους στό δάσος, τά μελωδικά τραγούδια, τά μικρά θεατρικά σκετσάκια, τίς έκδρομές σέ τόπους ἱστορικούς, ἀλλά καί τό σπουδαιότερο, βίωσαν καί ἐγνώρισαν ἐκ τοῦ σύνεγγυς, τό ὀρθόδοξο πνεῦμα, τήν πίστη καί τήν λατρευτική ζωή μέ τήν συμμετοχή των, κατόπιν τῆς καταλλήλου προετοιμασίας, στά Μυστήρια τῆς ἐξομολογήσεως καί Θείας Κοινωνίας τῶν Τιμίων Δώρων. Καί ὅλα αυτά τά πέτυχαν, διότι, οἱ ἱκανοί καί ἐκλεκτοί ἀρχηγοί καί ὁμαδάρχες, νέες καί νέοι ἀφοσιωμένοι στό Χριστό, εἶχαν στοχεύσει τήν βίωση τῆς λατρευτικῆς ζωῆς τῶν νιάτων, ὑπό τήν πνευματικήν σκέπην τῆς Μητρός Ἐκκλησίας καί τῶν Ἱερέων ὁδηγῶν τους. Ὅ, τι παραπάνω ἐγράφη, δέν θά ἀποτελοῦσε πραγματικότητα, ἐάν δέν ὑπῆρχαν οἱ ἐθελόντριες καί οἱ ἐθελοντές. Οἱ ἀφανεῖς αὐτοί ἐργᾶτες τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, ἐκδαπανήθησαν προσφέροντες ἀγογγύστως κάθε φροντίδα πρός τά κατασκηνωτόπουλά μας. Ὁ ὁραματισμός τοῦ Πνευματικοῦ μας Πατέρα, ἔχει γίνει πλέον ἐν μέρει, πραγματικότητα. Τά παιδιά, ἀναμένουν ἀνυπόμονα τό ἑπόμενο καλοκαίρι, διά νά συναντηθοῦν εστήν φιλόξενη ἀγκαλιά τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας, νά συναντήσουν τίς νέες συντροφιές καί νά ἀπολαύσουν τό δεκαπενθήμερο ἀντάμωμά τους. Τώρα, εἶναι ἡ ὥρα, κατά τήν ὁποία ὁ Σεβασμιώτατος κρίνει, τήν ἐπέκταση καί ριζική ἀνανέωση τῶν ὑπαρχουσῶν ἐγκαταστάσεων. Διά δύο καί πλέον ἔτη, ἡ κατασκήνωση δέν θά λειτουργήσῃ. Ἐργασίες πολλές καί δαπανηρές πραγματοποιοῦνται. Ἡ Ἱερά Μονή Ἁγίας Λαύρας, διά τοῦ Μακαριστοῦ Ἀρχιμανδρίτου καί Ἡγουμένου αὐτῆς πατρός Φιλαρέτου Κωνσταντακοπούλου -πνευματικοῦ ὁδηγοῦ, ἐξομολόγου καί καθοδηγητοῦ τῶν παιδιῶν τῆς κατασκηνώσεως- νομίμως ἐκπροσωποῦντος τό Ἡγουμενοσυμβούλιον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, παραχωρεῖ τήν ὅλη ἔκταση, διά Συμβολαιογραφικῆς Πράξεως, στήν Ἱεράν Μητρόπολη Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας, ὡς ἀποδέκτη, νομίμως ἐκπροσωπουμένη ἀπό τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας κ. Ἀμβρόσιο, στήν ὁποία σημειώνεται: «…μία δασώδη ἔκταση δέκα πέντε -15- στρεμμάτων περίπου … στή θέση "ΣΤΕΡΝΑ" τῆς περιφερείας Ἁγίας Λαύρας…» μέ ἀριθμόν Πράξεως 4.131 τῆς 29ης Δεκεμβρίου 1994 τῆς συμβολαιογράφου Καλαβρύτων Γεωργίας Χαραλάμπους Χριστοπούλου. Μέ κόπο, μέ ὑψηλό κόστος, μέ χίλια δυό προβλήματα «πού μόνον Κύριος οἶδεν» ἡ κατασκήνωση μεταμορφώνεται καί μετατρέπεται σέ πνευματική ὄαση άναψυχῆς καί ἀνατάσεως. Μέ σημαντική χρηματική δωρεά τοῦ Ἱδρύματος «ΣΤΑΥΡΟΣ ΝΙΑΡΧΟΣ», ἀνακαινίζονται τά ὑπάρχοντα κτήρια καί κατασκευάζεται ἐκ βάθρων ἡ κεντρική μεγάλη αἴθουσα πολλαπλῶν χρήσεων καί ὁ σύγχρονος χῶρος ἑστιάσεως. Τό ὅραμα τοῦ Σεβασμιωτάτου εἶναι γεγονός. Τά Καλάβρυτα, ὁ Ἱστορικός καί Μαρτυρικός τόπος, ἀποκτᾷ ἕνα καλλιτέχνημα, ἕνα συγκρότημα παραδοσιακῶν κατασκευῶν, τό ὁποῖο ἀναβαθμίζει ἔτι περισσότερο τήν πόλη καί περιφέρειά της. Διαθέτει πλέον, το «ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΝ ΚΕΝΤΡΟΝ ΝΕΟΤΗΤΟΣ - "ΤΟ ΟΡΑΜΑ"». Ἀποτελεῖ τήν παροχή τοῦ Ποιμενάρχου μας πρός τήν νεότητα τῆς περιοχῆς μας, τῆς Ἑλλάδος μας καί τοῦ κόσμου ὁλοκλήρου. Διαθέτει κοιτῶνες, αἴθουσα πολλαπλῶν χρήσεων, τραπεζαρία καί κέντρο συνεδρίων. Εἰσερχόμενος ὁ ἐπισκέπτης, τόν ὑποδέχεται τό ὑπαίθριο ἡμικυκλικό ἀμφιθέατρο. Δι’ ὅλα τά κτίσματα, χρησιμοποιήθηκε πέτρα, καταλλήλως ἐπεξεργασμένη σέ ὑπέροχα γεωμετρικά σχήματα, ὥστε νά προβάλλεται ἡ ἁρμονία τῆς δομήσεως. Εἶναι τό ΔΩΡΟΝ καί ἡ ΕΜΠΝΕΥΣΙΣ τοῦ Μητροπολίτου μας πρός τήν νεότητα καί σκοπόν ἔχει, τήν «παιδείαν καί νουθεσίαν ἐν Κυρίῳ». Στόχος τοῦ Κέντρου εἶναι, ἡ φιλοξενία και ἡ συνεργασία τῶν νέων, εἰς θέματα πνευματικῆς καταρτίσεως, ψυχαγωγίας, ἀθλήσεως, πάντα εἰς τό πλαίσιον τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί τῆς Ἑλληνοχριστιανικῆς Παραδόσεως, μέ ἀδιάλειπτη λειτουργία ὁλόκληρον τό ἔτος, φιλοξενώντας καί Συνέδρια. Ἡ λειτουργία του πλήρως ἀνακαινισθέντος κτιριακοῦ συγκροτήματος ξεκίνησε τό θέρος (Ἰούλιο) τοῦ 2002 μέ τήν φιλοξενία ἑκατόν εἴκοσι -120- κοριτσιῶν Δημοτικοῦ ἀπό ἐνορίες τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν καί στήν συνέχειαν, ἰσαρίθμων ἀγοριῶν ἐξ Ἀθηνῶν. Ἡ φιλοξενία συνεχίστηκε καί κατά τόν μῆνα Αὔγουστο μέ τάς δύο κατασκηνωτικές περιόδους, μέ παιδιά ἐκ τῆς ἐπαρχίας τῆς Αἰγιαλείας καί τῶν Καλαβρύτων, ἀπό τήν Μητροπολιτικήν μας περιφέρεια, ὁ ἀριθμός τῶν ὁποίων κατ’ ἔτος φθάνει συνολικῶς τά 200, ἀγόρια καί κορίτσια καί βαίνει συνεχῶς αὐξανόμενος.Οἱ ἐγκαταστάσεις τῶν Κατασκηνώσεων εἶναι μία πολύτιμηπροσφορά τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας προς τήν νεότητα. Οἱ δραστηριότητες οἱ ὁποῖες ὑλοποιοῦνται στόν χῶρο αὐτό καλύπτουν ὁλόκληρο τό ἔτος καί ἀφοροῦν ἕνα εὑρύ φάσμα ἐπισκεπτῶν τόσον τοῦ θερινοῦ ὅσον καί τοῦ χειμερινοῦ τουρισμοῦ. Τό Κέντρο ἔχει κατά καιρούς φιλοξενήσει ὁμάδες νέων ἀπό τήν Ρωσσία, τό Ἱσραήλ, τήν Ἀμερική, καθώς ἐπίσης κοινωνικούς, ὀρειβατικούς, πολιτιστικούς συλλόγους καί φορεῖς. Ἡ προσφορά τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Κέντρου Νεότητας τῶν Καλαβρύτων στήν νεότητα, στήν Ἐκκλησία, στόν ἀθλητισμό καί τόν πολιτισμό εἶναι δεδομένη. Τό 2017 πραγματοποιήθηκε στίς ἐγκαταστάσεις τοῦ ΕΚΚΕΝ ἡ τελευταία συνεδρία τῆς 85ης Συνόδου τῶν Πρυτάνεων τῆς χώρας μας, παρουσία τοῦ Ὑπουργοῦ Παιδείας, Ἔρευνας καί Θρησκευμάτων κ. Γαβρόγλου. [gallery ID=1 category ID=32]