FIRST SUNDAY OF THE GREAT LEANT FEAST OF ORTHODOXY Από την φύση του το ανθρώπινο γένος, στο διάβα του ιστορικού χρόνου, υπήρξε κατ’ εξοχήν «εξερευνητικό», ζητώντας να ανακαλύψει νέους κόσμους, επιστήμες, εμπειρίες, γεύσεις, κοσμοθεωρίες, άλλους πλανήτες κ.ά. Αυτές του τις προσπάθειες άλλοτε τις έστεφε η επιτυχία και άλλοτε όχι. Εκατοντάδες φορές ακούστηκαν πάνω στον πλανήτη μας διάφορα «εύρηκα» και πράγματι πολλά από αυτά καλυτέρεψαν την ζωή μας. Παρόλη την πρόοδο σε πολλούς τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας, βασικές ανθρώπινες αναζητήσεις και ερωτήματα παρέμειναν ουσιαστικά άλυτα, όπως το υπαρξιακό πρόβλημα, η σύλληψη της αλήθειας , το νόημα της ζωής. Οι απαντήσεις των σοφών δεν ικανοποιούσαν τον άνθρωπο, διότι βασισμένες στις αρχές της Επιστήμης και με μοναδικό όπλο την γνώση, δεν μπορούσαν να προσπελάσουν τους χώρους της μεταφυσικής όπου υπάρχουν τα δυσκολότερα και αποφασιστικότερα προβλήματα του ανθρώπου. Ο άνθρωπος όμως ποτέ δεν παραιτήθηκε από την αναζήτηση απαντήσεων στα πύρινα ερωτηματικά του είναι του. Όπως λέει ο Γκαίτε, «Εάν το μάτι μας δεν είχε κάτι από τον ήλιο, δεν θα διέκρινε ποτέ τον ήλιο. ‘Έτσι και μέσα μας εάν δεν φώλιαζε του Θεού η δύναμις, πως θα μπορούσε να μας συγκινήσει το Θείο; » Γι΄ αυτό το «εύρηκα» που ο Φίλιππος αναφωνεί στην σημερινή Ευαγγελική περικοπή, έχει γι όλους μας τεράστια σημασία. Νοηματοδοτεί νέα πορεία ζωής. Εγκαινιάζει τον νέο τρόπο στην προαιώνια έρευνα του ανθρώπου για αλήθεια και φώς. Αυτό το «ευρήκαμεν» μας αποκαλύπτει και κάτι ακόμα. Την πηγή αυτής της χαράς, αλλά και τον τρόπο που θα την αποκτήσουμε. Η πηγή της χαράς δεν είναι άλλη από τον ίδιο τον Χριστό και θα την αποκτήσουμε εφόσον κάνουμε αυτό που έπραξε ο Ναθαναήλ στο σημερινό Ευαγγέλιο. Ομολόγησε με πίστη ότι ο Χριστός είναι ο αληθινός Θεός. Διδάσκαλε, είπε στο Χριστό μας, εσύ είσαι ο Υιός του Θεού, εσύ είσαι ο βασιλιάς του Ισραήλ. Ο ορθόδοξος χριστιανός δεν επιζητά κάποιο ακατανόητο, αόρατο, αόριστο, απρόσωπο, αιώνιο είναι, κάποιον άγνωστο θεό. Ο Θεός και το αιώνιο είναι, δίνονται στον άνθρωπο με απόλυτα συγκεκριμένη μορφή στο πρόσωπο του Χριστού. Αυτόν τον Χριστό αναζητά, με Αυτόν ποθεί να ενωθεί, από Αυτόν ποθεί να αφομοιωθεί, παρά την συναίσθηση της άκρας αναξιότητας του. Ο ορθόδοξος χριστιανός, προσεύχεται σε Αυτόν. Τότε από την ένταση της προσευχής αυτής, ενοποιείται όλο του το είναι, η ψυχή του, ο νους, η καρδιά και όλα τα μέλη του σώματος, ακόμη και τα οστά του, όλα μέσα του εμβρόντητα από την ένταση κατά κάποιον τρόπο συστέλλονται. Αλλάζει η αναπνοή, τόσο ισχυρά και ασυγκράτητα προσελκύει ο Χριστός όλο τον άνθρωπο. «Έρχου και ίδε». Αυτός ο λόγος συνοψίζει την ουσία της Ορθοδοξίας. Η Ορθόδοξη Πίστη μας δεν είναι αφηρημένη κοσμοθεωρία ή θρησκευτική φιλοσοφία· ούτε κώδικας ηθικών κανόνων, άψυχων και νεκρών, που δήθεν εξασφαλίζουν την αυτοδικαίωση. Ή Ορθοδοξία είναι ζωή, είναι εμπειρία, γνωριμία με ένα ζωντανό πρόσωπο, με τη μοναδική, την απαστράπτουσα προσωπικότητα της Ιστορίας, τον Κύριο Ιησού Χριστό. Πόσο γοητευτική η λέξη «ευρήκαμεν», όταν προφέρεται από τον άνθρωπο για τον Χριστό! Και πόσο αναγκαία για την εποχή μας που κινδυνεύουμε να πνιγούμε στην θάλασσα των αγαθών μας και στη δίνη των τρομακτικών ανησυχιών μας!