SUNDAY 31/05/2020—THE FATHERS OF THE FIRST ECUMENICAL COUNCIL: 6TH SUNDAY AFTER PASCHA—42 DAYS the First Ecumenical Council: 6th Sunday after Pascha (42 days) Κατά την έβδομη από του Πάσχα Κυριακή εορτάζει η Εκκλησία μας την μνήμη των αγίων 318 θεοφόρων Πατέρων της Αης εν Νικαία Οικουμενικής Συνόδου. Η μεγάλη αυτή Σύνοδος συνεκλήθη από τον πρώτο χριστιανό αυτοκράτορα, τον Κωνσταντίνο, στην Νίκαια της Βιθυνίας τον Μάιο του έτους 325 και καταδίκασε την αίρεση του Αρείου ανακηρύσσοντας τον Χριστό Θεό, ομοούσιο προς τον Πατέρα. Αξίζει να ειπωθεί, ότι την εποχή των πρώτων Οικουμενικών Συνόδων η Εκκλησία κλυδωνιζόταν από φοβερές αιρέσεις, με πιο επικίνδυνη την αίρεση του Αρείου, πού κήρυσσε τον Χριστό κτίσμα. Άρθρωσε λοιπόν, λόγο Θεϊκό η Σύνοδος, ομολόγησε τον Χριστό Υιό του Θεού, αποθησαυρίζοντας την αλήθεια στα 7 πρώτα άρθρα του Συμβόλου της Πίστεως (του «πιστεύω», πού όλοι οι βαπτισμένοι Χριστιανοί ψελλίζουμε από νήπια). Τα παραπάνω αποτελούν το ιστορικό πλαίσιο της Αης Οικουμενικής Συνόδου και έχουν πλήρως καταγραφεί στην εκκλησιαστική μας ιστορία, με βάση τις «πηγές» και τις μαρτυρίες των παρισταμένων σε αυτήν. Σήμερα όμως και με αφορμή την Αη αυτή Σύνοδο, θα μας απασχολήσει η ενότητα της Εκκλησίας, που είναι συνδεδεμένη με την κοινή πίστη των μελών της και η οποία ενισχύεται από την ενότητα που υπάρχει ανάμεσα στον Πατέρα και στον Υιό, με αποτέλεσμα την ορθή πίστη των ανθρώπων στην Αγία Τριάδα. Ακούγεται σήμερα στους Ιερούς Ναούς το ευαγγελικό ανάγνωσμα που μας παρουσιάζει ένα μέρος από την Προσευχή του Ιησού Χριστού στον κήπο της Γεθσημανή. Σε αυτό, αποκαλύπτεται η αγωνία του Ιησού για τους Μαθητές και Αποστόλους Του και για όλους τους διαδόχους τους και γενικά πάντες τους μετέπειτα Χριστιανούς. «Πάτερ άγιε, τήρησον αυτούς εν τω ονόματι σου, ους δεδωκάς μοι, ίνα ώσιν έν καθώς ημείς» (Ἰω. ιζ’, 11). Δεν απασχολεί τον Κύριο, ούτε η αγωνία για το τέλος, πού σε λίγο φθάνει, ούτε ο πόνος και ἡ οδύνη του Σταυρού. Την ώρα εκείνη τον καταφλέγει ο πόθος της ενότητας των ανθρώπων. Να είναι αγαπημένοι και ενωμένοι σαν μία οικογένεια. Ο Κύριος μας επιθυμεί αυτή την ενότητα, διότι γνωρίζει ότι κατά καιρούς «λύκοι βαρείς» (Πραξ. κ’, 29) με ενδύματα προβάτων, θα θελήσουν να κατασπαράξουν αυτή την σωτήρια ενότητα και να αποκλείσουν της σωτηρίας τούς ανθρώπους. Πως λοιπόν θα ενωθούν οι άνθρωποι αγαπητοί μου; Την ενότητα των ανθρώπων δεν μπορούν να την φέρουν και να την πετύχουν ούτε τα θαυμαστά κατορθώματα του τεχνολογικού μας πολιτισμού, ούτε ασφαλώς οι ποικιλώνυμοι οργανισμοί και κοινότητες, που κάθε άλλο παρά συντελούν στο να πλησιάσουν ψυχικά και πνευματικά οι λαοί μεταξύ τους. Δυστυχώς, αβίαστα καταδεικνύεται στις μέρες που ζούμε, ότι οι άνθρωποι, φέρονται ευκολότερα προς την διχοστασία παρά προς την ενότητα. Λες και τους αρέσει να ζουν με το μίσος μέσα τους. Αυτό συμβαίνει, διότι τους περισσότερους εξ’ ημών μας κατευθύνει ο δαίμονας και όχι ο Θεός που ταυτίζεται με την αγάπη. Για να υπάρξει «θεραπεία» στην παραπάνω αντιχριστιανική συμπεριφορά μας, είναι βασικό να παραδεχθούμε ότι η αληθινή και στερεή ενότητα μεταξύ μας, επιτυγχάνεται μόνο με την εξάρτηση μας από τον Θεό. Κάθε άλλη «ενότητα», μόνο πρόσκαιρο και επιφανειακό χαρακτήρα θα έχει. Μπορούμε να πετύχουμε την πολυπόθητη ενότητα, εφόσον τηρήσουμε το χαρακτηριστικό γνώρισμα του Χριστιανισμού, που είναι η συντριβή του εγώ, του εγωισμού μας, της ανθρώπινης λογικής. Όταν η ανθρώπινη λογική ταπεινωθεί τότε καρποφορεί μέσα στη ζωή της Εκκλησίας ως διακονία αγάπης που διακονεί τη Θεολογία της Εκκλησίας οδηγώντας τους ανθρώπους στο έργον της εν Χριστώ σωτηρίας. Αγαπητοί μου χριστιανοί, ακούστε το κήρυγμα της ενότητας που σήμερα εξαγγέλλει η Εκκλησία. Θυσιάστε τα προσωπικά στα γενικά και τιμήστε την τελευταία επιθυμία του Κυρίου μας.