SUNDAY 26/07/2020 SEVENTH SUNDAY OF MATTHEW Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή, ακούμε για τα δύο θαύματα που ο Ιησούς, έκανε. Χαρακτηριστικά ο ευαγγελιστής Ματθαίος στο Ευαγγέλιο του τονίζει τα ακόλουθα: «και περιήρχετο ο Χριστός όλες τις πόλεις και τα χωριά, διδάσκων ... και κηρύττων το χαρμόσυνο κήρυγμα της Βασιλείας του Θεού και θεραπεύων κάθε ασθένεια και αδιαθεσία μεταξύ του λαού». Μας περιγράφει ο ευαγγελιστής, την θεραπεία των δύο τυφλών καθώς και την θεραπεία του κωφού, που η κώφωση του, ήταν συνέπεια δαιμονικής κατάστασης και όχι απλώς μια σωματική ασθένεια. Ένα και μόνο ερώτημα έθεσε ο Ιησούς σε όλους αυτούς που ζήτησαν την βοήθεια Του: « Πιστεύετε ότι δύναμαι τούτο ποήσαι; ». Το ίδιο ερώτημα θέτει και σήμερα ο Κύριος στον καθένα μας. Γιατί και σε εμάς, έρχονται περιστάσεις, που έχουμε ανάγκη από τη Θεία βοήθεια, ζητούμε το θαύμα. Όσο δυνατός κι αν είσαι, κάποια στιγμή ζητάς την επέμβαση του Θεού. Το θαύμα λοιπόν, για να επανέλθουμε, απαιτεί την πίστη του ανθρώπου, όταν αυτός έχει καλή προαίρεση και η πονηρία δεν έχει διαβρώσει την ψυχή του. Η πίστη που απαιτείται για την αποδοχή του λόγου του Θεού, η ίδια απαιτείται και για την «όραση» του θαύματος. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Κύριος, όπως φαίνεται σήμερα στη θεραπεία των δύο τυφλών, ζητά πάντοτε την πίστη των ανθρώπων, ως εμπιστοσύνη στο πρόσωπό Του, προκειμένου να τους παράσχει τη θεραπευτική χάρη Του. Και μάλιστα ο Κύριος προχωράει και πιο πέρα: «κατά την πίστιν υμών, λέει, γενηθήτω υμίν». Τη σημασία της πίστεως για την πνευματική μας ζωή αλλά και για την πραγματοποίηση κάθε θαύματος και κάθε αιτήματός μας προς τον Θεό, τονίζει σήμερα η πιο πάνω διήγηση. Ο Θεός δεν επιτελεί το θαύμα για να διαφημίσει την θεότητά Του, δεν έχει ανάγκη διαφήμισης. Άλλωστε, οι άνθρωποι που δεν πιστεύουν στη δύναμη του Θεού, όσα θαύματα και αν γίνουν μπροστά στα μάτια τους, θα συνεχίσουν να είναι άπιστοι και να αμφισβητούν τα πάντα. Είναι απαραίτητη προϋπόθεση η πίστη για να γίνουν πραγματικότητα όσα ζητούμε με την προσευχή μας. Φαίνεται λοιπόν, ότι πράγματι πίστεψαν οι δυο τυφλοί. Γι αυτό και άνοιξαν τα μάτια τους. Είδαν το φως και θαύμασαν τα δημιουργήματα του Θεού. Δύο τάσεις βρίσκουμε στους ανθρώπους, που ως αυτόπτες μάρτυρες παρακολουθούν τα θαύματα του Χριστού στους τυφλούς, και τον κωφό δαιμονιζόμενο του σημερινού Ευαγγελίου. Δύο θέσεις και δύο αντιδράσεις σε αυτά που έβλεπαν και άκουγαν ετούτοι οι άνθρωποι. Από την μία μεριά αυτοί που διαλαλούσαν πως «ουδέποτε εφάνησαν τέτοια θαύματα στο έθνος μας» και από την άλλη, αυτοί που έτοιμοι πάντα να κατηγορήσουν, έλεγαν πώς «με τη βοήθεια και συνεργία του άρχοντα των δαιμονίων, βγάζει από τους πάσχοντες τα δαιμόνια». Έλειψαν άραγε αυτές οι δύο κατηγορίες των ανθρώπων; Ποτέ! Και τότε στην εποχή του Χριστού, μα και σήμερα το ίδιο πράττουν. Άλλοι να δοξολογούν, να ευχαριστούν το Θεό, και άλλοι να βλέπουν με καχυποψία τα θαύματά Του, να απιστούν και να κατηγορούν. Γνωρίζουμε, ότι τις τελευταίες δεκαετίες, έχει προχωρήσει το ξήλωμα της πίστεως μας στο πρόσωπο του Κυρίου. Νέα ήθη, νέα έθιμα, νέες θεωρίες περί κοσμολογίας, εκκλησίας και θρησκείας και το κακό τέλος δεν έχει. Τα πάντα σήμερα σχετικοποιούνται και αμφισβητούνται. Η πίστη, δυστυχώς στις μέρες μας δεν είναι και τόσο αυτονόητη, ούτε για εμάς τους Ορθοδόξους Χριστιανούς. Πολλές φορές η πίστη που εκφράζουμε έναντι του Θεού, του Χριστού περισσότερο έχει την έννοια της δοκιμής. Τι εννοούμε; Αυτό που από αρκετούς γίνεται. Όταν κάποιο θέμα μας προβληματίζει, δεν είναι λίγες οι φορές που καταφεύγουμε σε διάφορους τρόπους επίλυσής του, που δεν έχουν καμιά σχέση με τον Θεό. Προστρέχουμε σε μάντεις, σε αστρολόγους, σε μάγους, σε χαρτορίχτρες, σε όλων των ειδών τους τσαρλατάνους αυτού του είδους και αφού με μαθηματική ακρίβεια, δεν έχουμε κανένα αποτέλεσμα, ε, τότε θυμούμαστε και το Θεό. Όχι πως πολυπιστεύουμε και Αυτόν, αλλά που ξέρεις, μπορεί τελικά κάτι να πετύχουμε. Αγαπητοί μου, η Εκκλησία ξεδιπλώνει μπροστά μας πλήθος θαυμάτων του Κυρίου. Πολλά από αυτά αφορούν θεραπείες ασθενών. Στο βάθος τους, δίνουν το σαφέστατο μήνυμα ότι ο Χριστός είναι εκείνος που μπορεί να μας θεραπεύει πραγματικά, αρκεί εμείς να εμπιστευθούμε και να εναποθέσουμε τον εαυτό μας στην αγάπη του Ο Ντοστογιέφσκι στο αριστούργημά του "Αδελφοί Καραμαζώφ" διαπιστώνει μια συγκλονιστική αλήθεια, λέει: "Το θαύμα δεν οδηγεί στην πίστη, αλλά η πίστη στο θαύμα… Το θαύμα είναι το αγαπημένο παιδί της πίστεως". Αμήν.